معراج پس از چهار دهه صبر
*مريم بدر رجايي
آغاز حماسه در جزيره‌ی مجنونشهيد فتح‌الله بناري، متولد شهرستان شهيد پرور باغملک خوزستان، يکي از اسوه‌هاي صبر بود. جواني که در اوج شور انقلابي و در سال‌هاي سخت دفاع مقدس، قدم به کارزار عشق نهاد.نقطه عطف زندگي او، سال 1362 و عمليات غرورآفرين خيبر بود. فتح‌الله، در قلب اين نبرد سخت و در باتلاق‌هاي جزيره مجنون، با اصابت ترکش به ناحيه ستون فقرات، به درجه جانبازي 70 درصد نائل آمد و براي هميشه توان حرکت را از دست داد. اما اين پايان راه نبود؛ اين لحظه، آغاز مأموريت دشوار او در سنگر ديگري بود. او از يک رزمنده ميدان نبرد، به يک "شهيد زنده" تبديل شد؛ کسي که رسالتش، تبديل رنج مستمر به جهادي دائمي بود. فتح‌الله بناري، از آن روز به بعد، بيش از چهار دهه، بر روي تختي که سکوي پرواز روحش شده بود، حماسه مقاومت را زندگي کرد.جهان‌بيني: رمزگشايي از لبخندِ درداگر ميدان جنگ را با شجاعت مي‌توان به پايان رساند، تحمل در بستر بيماري و بي‌تحرکي، نيازمند پشتوانه‌اي عظيم‌تر از قدرت جسماني است؛ اين پشتوانه، همان جهان بيني توحيدي و پيوند عميق با ولايت بود. شهيد بناري در طول اين سال‌ها، به نمادي از اين حقيقت بدل شد که چگونه يک انسان مي‌تواند بالاترين دردها را به يک وظيفه مقدس و عبادت دائمي تبديل کند. خواهرش زينب وار با قلبي مهربان و دستاني پر مهر،جواني‌اش را به پرستاري از برادرش وقف کرد و عمري را در راه ايثار گذراند.جهاد اصغر: او در جبهه‌هاي جنگ، با شجاعت در برابر دشمن بعثي ايستاد و در عمليات خيبر (1362) جانبازي‌اش را به اثبات رساند. اين حضور، او را به يکي از يادگاران دفاع مقدس تبديل کرد.جهاد اکبر: پس از جانبازي، 41 سال مبارزه با درد و محدوديت‌هاي جسماني، بدون شکايت و با روحيه‌اي سرشار از ايمان، نشان‌دهنده جهاد اکبر او بود. او با صبر و استقامت، نه تنها خود را ساخت، بلکه الگويي براي ديگران شد.از منظر جهان‌بيني اين شهيد عزيز، جسم او، هرگز روح را به اسارت نکشيد. او رنج را نه يک بلا، بلکه يک هديه الهي مي‌ديد که او را در مسير آرمان‌هاي شهدا ثابت قدم نگه مي‌داشت.همان‌طور که نزديکانش شهادت داده‌اند: او نه تنها در ميدان جنگ، بلکه در عرصه زندگي نيز مجاهدي صادق بود که با لبخند، درد را معنا مي‌کرد و با ايمان، رنج را به عشق بدل ساخت."فتح‌الله بناري، تجلي کمال مقاومت در بستر محروميت بود.شهادت: پايان حماسه و صعودِ بي‌صداپس از بيش از چهل سال تحمل جراحات و درد، سرانجام در تاريخ 12 مهرماه 1404، مأموريت اين شهيد پايان يافت. فتح‌الله بناري، با آرامشي سزاوار مردان راه حق، دعوت پروردگارش را لبيک گفت و به کاروان همرزمان شهيدش پيوست. شهادت او، نه مرگي عادي، بلکه تکميل يک حماسه بود؛ سندي که نشان داد راه ايثار تا آخرين نفس ادامه دارد.اين جانباز 70 درصد، که خود برادر شهيد فرج‌الله بناري نيز بود، پس از دهه‌ها انتظار، به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و غمي عميق را در دل مردم خوزستان و جامعه ايثارگري بر جاي گذاشت. مراسم تشييع باشکوه او در زادگاهش، باغملک، تجديد بيعتي با آرمان‌هاي ايثار و شهادت بود.شهيد فتح‌الله بناري، امروز ديگر فقط يک فرد نيست؛ او تنديس 42 سال مقاومت، سند زنده افتخار انقلاب و شاهدي استوار بر حقانيت راهي است که او در آغاز جواني انتخاب کرد و تا آخرين لحظه با صبر به آن پايبند ماند. اين مجاهدان صبور، چراغ راه نسل‌هاي امروزند تا بدانند: «آرمان‌خواهي، پاياني ندارد؛ حتي اگر سکوي جهاد، تختي چرخ‌دار باشد.»*فتح‌الله بناري، بيش از چهار دهه، بر روي تختي که سکوي پرواز روحش شده بود، حماسه مقاومت را زندگي کرد*خواهرش زينب‌وار با قلبي مهربان و دستاني پر مهر، جواني‌اش را به پرستاري از برادرش وقف کرد و عمري را در راه ايثار گذراند
