موسسه فرهنگی و مطبوعاتی روزنامه جمهوری اسلامی

شماره 13155
استاد محمود فرشچيان دارفاني را وداع گفت

استاد محمود فرشچيان، هنرمند مطرح نگارگري و نقاش کشور، صبح ديروز 18 مردادماه 1404 دار فاني را وداع گفت. مرحوم استاد محمود فرشچيان هنرمند اصفهاني، در 4 بهمن 1308 ديده به جهان گشود.وي يکي از تأثيرگذارترين و نوآورترين نگارگران ايراني در يک قرن اخير شناخته شده که تحصيلات خود را در مدرسه هنر‌هاي زيباي اصفهان آغاز کرد و سپس در اروپا به تکميل دانش هنري خود پرداخت.استاد فرشچيان با تلفيق مکتب سنتي نگارگري ايراني و سبک‌هاي نوين، آثاري خلق کرده که در موزه‌هاي معتبر جهاني و کشور همچون حرم امام رضا(ع) به نمايش گذاشته شده است.وي بنيان‌گذار مکتب خود در نقاشي ايراني بود که پايبند به شکل کلاسيک همراه با استفاده از تکنيک‌هاي جديد براي توسعه دامنه نقاشي ايراني بود. او به اين شکل هنر، روح جديدي بخشيد و آن را از رابطه همزيستي تاريخ با شعر و ادبيات تغذيه کرد تا استقلالي به اين هنر بدهد که پيش از آن کمتر سابقه داشت.نقاشي‌هاي قدرتمند و نوآورانه او پويا و گسترده و پر از جنب و جوش بودند، با تلفيقي جذاب از عناصر سنتي و مدرن، که ترکيبات سبک منحصر به فرد او در نقاشي بودند. برخي از توانايي‌هاي او احساس فوق‌العاده خلاقيت، نقوش متحرک، خلقت فضاي‌هاي گرد و منحني، خطوط نرم و قدرتمند، و خلقت رنگ‌هاي مواج بودند.آثار استاد فرشچيان يک ترکيب دل‌انگيز از اصالت و نوآوري بود. آثار او از شعر کلاسيک، ادبيات فارسي، قرآن، کتاب‌هاي مقدس مسيحيان و يهوديان، و همچنين تخيل عميق خود او تأثير گرفته بود. فرشچيان نقش مهمي در معرفي هنر ايران به صحنه بين‌المللي هنر ايفا کرده بود. او دعوت شد تا در دانشگاه‌هاي متعدد و مؤسسات هنري صحبت کند. شش کتاب و مقالات متعددي در مورد آثار وي منتشر شده است.طراحي پنجمين ضريح حرم امام رضا عليه‌السلام و طراح ضريح جديد مقبره سيدالشهدا عليه‌السلام در کربلا از جمله مهمترين کارهاي اين هنرمند پيشکسوت بوده است. طراح ضريح جديد مقبره سيدالشهدا عليه‌السلام با مهارت استادان طلاکار و نقره کار ايران به اجرا درآمده و در سال 1391 در قم رونمايي و سپس به کشور عراق منتقل شد.فرشچيان خالق آثار ماندگاري همچون يتيم نوازي اميرالمؤمنين علي(ع)، عصر عاشورا، ضامن آهو، سخت‌ترين امتحان، داستان حضرت ابراهيم، غدير خم و رمي جمره، براي علاقمندان به هنر در ايران چهره‌اي قابل احترام بود.