ناصر تقوايي، نويسنده، فيلمساز و عکاس کشورمان سه‌شنبه 22 مهرماه در 85 سالگي درگذشت.براساس تأييد خانه سينما و پستي که همسر تقوايي در فضاي مجازي منتشر کرده، اين هنرمند به دليل عوارض ناشي از بيماري و کهولت سن که در سال‌هاي اخير او را خانه نشين کرده بود، در يکي از بيمارستان‌هاي تهران درگذشت.ناصر تقوايي خود در نوشتاري بيوگرافي‌اش را اين چنين شرح داده بود: «تابستان سال 1320 خورشيدي، در گرماي جنگ جهانگير دوم، در قلب جنگلي از نخل‌هاي ستبر سبز، در يک روستاي عرب‌نشين زاده شدم. در کودکي يک سياح حرفه‌اي بودم و همراه پدر به دوردست‌ترين بندرهاي درياي جنوب سفر کردم و هرکلاس ابتدايي را در شهري و دهکوره‌اي خواندم و هفت سال بعد که به زادگاه خودم برگشتم در عالم خيال يک سندباد نوجوان بودم. در مدرسه به ادبيات علاقه داشتم، اما رياضي خواندم. در جواني داستان کوتاه مي‌نوشتم و فريفته شيوه‌هاي نو بودم، اما باز نمي‌دانم چه شد که از سينما سر درآوردم.در اين مسير به آدم‌هاي دانا برخوردم و صحنه‌هاي جالب، ولي زندگي خودم هيچ صحنه جالبي ندارد. تنها شانس من در زندگي شايد اين بوده که با يک تولد ناخواسته شصت سال تمام مثل يک آدم زيادي در کنار يک ملت کهنسال زندگي کرده‌ام. دوازده داستان کوتاه، سيزده فيلم گزارشي و مستند، سه فيلم کوتاه داستاني، شش فيلم بلند سينمايي و يک مجموعه شانزده ساعته تلويزيوني در کارنامه من ديده مي‌شود. به اضافه يک مجموعه عکس و اسلايد از طبيعت و زندگي و فرهنگ اين مرز پرگهر، در هزار و يک نما. با اينهمه از دور تنبل جلوه مي‌کنم. چرا که در اين ده ساله، به دلايلي که ناگفتنش بهتر، کارهاي تازه مرا نه کسي خوانده، نه کسي ديده... »تقوايي که در فيلم‌سازي علاوه بر ساخت فيلم کوتاه، فيلم‌هاي بلندي چون «آرامش در حضور ديگران»، «صادق کرده»، «ناخدا خورشيد»، «اي ايران»، «کاغذ بي‌خط » را ساخته است، در سال‌هاي بعد و پس از متوقف شدن دو فيلم «زنگي و رومي» و «چاي تلخ» مستند کوتاه «تمرين آخر» را درباره تعزيه ساخت.سال 1383، شوراي ارزشيابي هنرمندان در وزارت ارشاد، مدرک درجه يک هنري کشور (معادل دکترا) را به ناصر تقوايي، اعطا کرد.در جشن سيزدهم خانه سينما، تنديس شايستگي جشن سينماي ايران به‌خاطر يک عمر دستاورد هنري به «ناصر تقوايي» اهدا شد و در جشن چهاردهم انجمن فيلم کوتاه از ناصر تقوايي تقدير کرد.
