وحدت ملي، پيشران وحدت اسلامي

غلامرضا بني اسدي

وحدت در فرهنگ اسلامي صرفاً يک توصيه اخلاقي و حتي سياسي نيست، بلکه ريشه در تعاليم معرفتي و ايماني دارد. قرآن کريم با تأکيد بر «اعتصام به حبل‌الله»، مسلمانان را به همدلي و پرهيز از تفرقه فراخوانده است. در واقع، وحدت نوعي فضيلت انساني است که بر پايه عقلانيت، گفت‌وگو و همکاري اجتماعي شکل مي‌گيرد و زمينه‌ساز شکوفايي ظرفيت‌هاي ملي و تحقق عدالت مي‌شود. همين است که مي‌تواند حصنِ حصين بسازد براي کشور در گام اول. همين گام را هم جهان باطل جدي گرفته است. تامل در تحولات اخير و به‌ويژه جنگ تحميلي12 روزه اسرائيل و آمريکا عليه ايران نشان داد که دشمنان، علاوه بر ابزار نظامي، با جنگ رواني و دامن‌زدن به اختلافات داخلي به‌دنبال تضعيف کشورند. مي‌دانند فقط با اختلاف مي‌توانند براي خود راه باز کنند و الا ملتي که شهادت را سعادت مي‌داند، به آنان کوچه نخواهد داد. مي‌دانند که کلان سرمايه راهبردي ما انسجام ملي است که به عنوان به بزرگ‌ترين مانع در برابر آنان خاکريز مي‌شود. به همين خاطر مي‌کوشند با کاشتِ اختلاف و سپس داشتِ رسانه‌اي به برداشت واقعي برسند. بدانيم اگر تفاوت قومي، مذهبي يا سياسي و حتي جناحي به‌درستي مديريت نشود، به نقطه‌ضعف امنيت ملي بدل خواهد شد. در مقابل، اتحاد اجتماعي مي‌تواند هم توان دفاعي و هم قدرت نرم ايران را ارتقا دهد. بدون وحدت، مقابله با فشارهاي خارجي ناممکن خواهد بود چه رسد به پيشرفت. تا در درون به وحدت نرسيم، دعوت جهانيان به وحدت، ارسال کارت خالي براي آنان خواهد بود. کارت خالي هم جز ميهمان خيالي را بر سفره نخواهد نشاند. اما اگر در داخل کشور همبستگي تقويت شود، اگر بتوانيم به وحدت برسيم خواهيم توانست الگويي موفق از وحدت اسلامي به جهان ارائه کنيم. تجربه تاريخي نشان مي‌دهد طرح‌هاي آمريکا و اسرائيل بر شکاف‌افکني در امت اسلامي استوار ند. وحدت ملي در ايران، هم تکليف ملي است و هم وظيفه‌اي تمدني در قبال جهان اسلام که مي‌تواند طرح دشمنان را خنثي کند. مرحله بعد هم توليد قدرت است که باز هم در حساب ايران واريز مي‌شود و هم جهان اسلام. داد و ستد بين اين دو نيز هردو را مقتدر‌تر مي‌کند به ويژه در اين زمان که نظام بين‌الملل امروز عبور از تک قطبي به چند قطبي را مزمزه مي‌کند. پيمان‌هاي چند جانبه بدون حضور آمريکا خود پيغامي است آشکار که در جهان دارد اتفاقاتي مي‌افتد. ما مي‌توانيم براي خود جايگاهي در خور به دست بياوريم اگر بتوانيم از جنگ ترکيبي، فشار اقتصادي و ايجاد نااميدي اجتماعي، به سلامت عبور کنيم. اين شدني است اگر به ميراث نبوي وحدت به عنوانِ کليد تبديل تهديد به فرصت نگاه کنيم. تجربه جنگ تحميلي 12 روزه نيز نشان داد که وحدت مي‌تواند ايران را از مرحله دفاع صرف، به سطح بازدارندگي فعال برساند. امروز بيش از هر زمان ديگر، وحدت بايد راهبرد نخست جامعه و حاکميت باشد؛ چرا که راز تبديل شدن ايران به قدرتي اثرگذار در نظام جهاني آينده، در همين کلمه نهفته است. وحدت هم هرگز به معناي همه با من و تسليم شدن در برابر يک تفکر نيست. همه با هم حول منافع ملي است. همه با هم و براي هم است. در کنار هم و براي هم باشيم. راز موفقيت همين است.