شهيد بهروز تبيانيانشيرمردي که در وداع آخر، صبر زينبي را به مادرش آموختبهروز (محمد) تبيانيان، جواني ا

شهيد بهروز تبيانيانشيرمردي که در وداع آخر، صبر زينبي را به مادرش آموختبهروز (محمد) تبيانيان، جواني از شهر درجزين شهرستان مهدي‌شهر، هنگام خداحافظي با مادر، صبر زينبي را به او سفارش کرد؛ جواني که با شور ايمان، لباس پاسداري پوشيد و در دفاع از وطن به شهادت رسيد. چندي بعد، برادرش يدالله نيز راه او را ادامه داد و به خيل شهيدان پيوست.بهروز (محمد) تبيانيان، چهارم آبان 1347 در درجزين از توابع شهرستان مهدي‌شهر به دنيا آمد. پدرش علي و مادرش زهرا از خانواده‌هاي مؤمن و ساده‌زيست منطقه بودند. هنوز نوجوان بود که انقلاب به پيروزي رسيد و او، با وجود سن کم، در همان سال‌ها روحيه انقلابي خود را نشان داد.مادر شهيد در خاطراتش گفته است: «محمد بين 10 تا 12 سال داشت که بچه‌هاي محل را جمع مي‌کرد و با کمک رانندگان در جاده اصلي مهدي‌شهر – سمنان شعارهاي انقلابي سر مي‌دادند. عشق به امام خميني(ره) در دلش ريشه داشت.»با آغاز جنگ تحميلي، محمد تاب ماندن در آرامش را نداشت. درس را تا دوم راهنمايي ادامه داد و براي کمک به خانواده وارد کار شد، اما عشق دفاع از ميهن، او را از خانه و کاشانه جدا کرد. به عنوان پاسدار به جبهه اعزام شد و در خطوط مقدم نبرد با دشمن حضور يافت.مادر شهيد سخت‌ترين لحظه عمرش را زمان وداع مي‌دانست: «اشک امانم نمي‌داد، به او گفتم: پسرم، رفتنت دلم را مي‌سوزاند، بيشتر برايم نامه بنويس تا دلم آرام بگيرد. با لبخندي آرام گفت: مادر، صبوري را از زينب(س) ياد بگير. حتي اگر سرم را آوردند، بگو در راه خدا داده‌ام و پس نمي‌گيرم.»همين جمله، تکيه‌گاه مادر شد تا سال‌ها بعد، با دلي آرام، چشم‌انتظار پيکر پسرش باشد.شهيد بهروز تبيانيان سرانجام در بيست‌وچهارم فروردين 1365، در عمليات فاو عراق، درحالي‌که خمپاره‌انداز يگانش بود، بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسيد. پيکر پاکش پس از تشييعي باشکوه در گلزار شهداي زادگاهش، درجزين، آرام گرفت.اندکي بعد، برادرش يدالله نيز در همان مسير ايثار به شهادت رسيد تا نام خانواده تبيانيان در دفتر حماسه و صبر جاودانه شود.در بخشي از وصيت‌نامه‌اش نوشته است: «وحدت و همدلي رمز پيروزي است؛ همواره در حفظ انسجام ملي کوشا باشيد و راه امام خميني(ره) را ادامه دهيد».مهديشهر: خبرنگار روزنامه جمهوري اسلامي