آرزوی وصالمَن کِیَ‌ام کاندیشة تو هم‌نَفَس باشَد مَرا؟یا تَمَنّایِ وِصالِ چون تو کس باشد مرا؟گر بُوَد
آرزوی وصالمَن کِیَ‌ام کاندیشة تو هم‌نَفَس باشَد مَرا؟یا تَمَنّایِ وِصالِ چون تو کس باشد مرا؟گر بُوَد شایستة غم خوردنِ تو جانِ من،اینْ نصیبَ ازْ دولتِ عشقِ تو بَس باشد مراگر نَه عشقت سایة من شد؟ چرا هر گه که منرویْ بَرتابم اَزو پویان ز پَس باشد مرا؟هر نَفَسْ کان را به یادِ روزگارِ تو زَنَمجملة عالم طُفیلَ آنْ نَفَسْ باشد مراهر زَمان زُ امّیدِ وصلِ تو دلِ خود خوش کنم،باز گویم: نَه چِه جایِ این هَوَسْ باشد مرا؟چون خیالِ خاکِ پایت می‌نَبینَد چشمِ من،بَر وصالِ تو چگونه دسترس باشد مرا؟سنایی
