بهره‌اي از کلام امام خميني به مناسبت هفته وحدت
در هفته وحدت قرار داريم. هفته وحدت، شامل 12 تا 17 ربيع‌الاول است که دربرگيرنده ايام ولادت حضرت ختمي مرتبت براساس نظر اهل‌سنت و شيعه مي‌باشد. بنا به روايات اهل‌سنت آن حضرت در دوازدهم ربيع‌الاول و براساس روايات شيعه هفدهم ربيع‌الاول چشم به جهان گشوده‌اند. حدفاصل اين دو روز، به منظور ايجاد مودت و وحدت بين مسلمانان بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام خميني رضوان‌الله تعالي عليه بنام هفته وحدت نامگذاري گرديد که از آن به بعد، در ميان تمامي ملل اسلامي همزمان با خجسته ميلاد نبي مکرم از هفته وحدت تجليل مي‌شود. به همين مناسبت گزيده‌اي از بيانات حضرت امام خميني پيرامون اهميت هفته وحدت را انتخاب کرده‌ايم که خوانندگان گرامي روزنامه جمهوري اسلامي را به مطالعه آن دعوت مي‌نمائيم.
***
... کوششهاي زياد شده است براي تفرقه انداختن بين دو جناحي که اگر آن دو جناح متحد بشوند کارهاي کشور اصلاح مي‌شود و آن جناح روحاني و جناح دانشگاهي است. چقدر کوشش کرده‌اند براي تفرقه بين اين دو جناح، بطوري که در دانشگاه اسم روحاني را نمي‌شد بياوري و در فيضيه اسم دانشگاهي. اين در اثر تبليغات دامنه‌داري بود که کرده بودند و با آن تبليغات و بي‌توجهي ما، اينطور مسائل واقع شد و آن ضربه‌اي که ما از اين افتراق خورديم از هيچ چيز نخورديم؛ يعني، اساس تمام ضربه‌ها اين ضربه بود. دانشگاه اداره کشور را مي‌کرد، وقتي دانشگاه به تباهي کشيده شد، اداره کشور به تباهي کشيده شد. و ما ديديم آنچه که در اين قرنهاي آخر واقع شد خصوصاً در اين پنجاه سال، از آن طرف با تبليغات وسيع بين برادرهاي اهل سنت و برادرهاي اهل تشيع کوشش کردند که تفرقه ايجاد کنند. با همه وسايل کوشش کردند و اين دو جناح بزرگ را از هم جدا کردند، بطوري که آن طايفه اين طايفه را حتي تکفير مي‌کردند و اين طايفه آن طايفه را، احزاب درست مي‌کردند در کشور. اين اختصاص به کشور ما ندارد، همه کشورها احزابي که درست مي‌کردند دو طايفه را به جان هم مي‌انداختند. حزبها غافل بودند، روساي احزاب غافل بودند که اينها دارند چه مي‌کنند. هر حزبي دشمن حزب ديگري بود و هر قشري دشمن قشر ديگر. پس ما مي‌بينيم که آن چيزي که آنها اصرار به آن دارند اين است که ما با هم مجتمع نشويم، ما با هم برادر نباشيم، مسلمانها در هر جا که هستند با اشکال مختلفه [باشند]؛ يک شکل آن ملي‌گرايي، آن مي‌گويد ملت فارس، آن مي‌گويد ملت عرب، آن مي‌گويد ملت ترک. اين ملي‌گرايي که به اين معناست که هر کشوري، هر زباني بخواهد مقابل کشور ديگر و زبان ديگر بايستد، اين آن امري است که اساس دعوت پيغمبرها را به هم مي‌زند. پيغمبرها که از اول تا ختمشان آمده‌اند، مردم را به برادري، به دوستي، به اخوت دعوت کرده‌اند. در مقابل آنها يک قشرهاي تحصيلکرده در دامن غرب يا شرق آمده‌اند و ندانسته، اکثراً ندانسته و بعضي هم دانسته قضيه ملي‌گرايي را پيش کشيده‌اند، ملت عرب بايد چطور باشد، در مقابل اينکه اسلام و ملت مسلم بايد چه باشند، ملت عرب بايد چه باشد، ملت فارس بايد چه باشد، ترک بايد چه باشد.
تکيه اسلام بر اخوّت مؤمنين
رنگهاي مختلف، اين رنگ، رنگ سفيد است، آن رنگ، رنگ سياه است، آن زرد است، تمام اين مسائل، مسائل تفرقه‌افکن از اين قدرتهاي بزرگ و شيطانهاي بزرگ است که بين ملتها و بين افراد انسانها مي‌خواهند تفرقه بيندازند و ما از آن طرف مي‌بينيم که اسلام تکيه کرده است بر اخوت با تعبيرهاي مختلف. انَّمَا المؤمنونَ اخْوَه(1) از آن استفاده مي‌شود که کانّه مؤمنين هيچ شاني ندارند الّا برادري، همه چيزشان در برادري خلاصه مي‌شود. در مقابل اين کلمه و ساير کلماتي که در قرآن کريم هست، آنها؛ ابرقدرتها ديده‌اند که اگر اين کلمه و امثال اين کلمه تحقق پيدا بکند آنها ديگر نمي‌توانند در اين کشورها دخالت کنند.
شما ملاحظه بفرماييد که در اين سالهاي اخيري که ملت ايران به تأييد خداي تبارک و تعالي قيام کرد و قشرهاي ميليوني آنها، چه قشرهاي روحاني و چه قشرهاي دانشگاهي در کنار هم فعال شدند و همه ملت متحد شدند، چه معجزه‌اي ايجاد کردند. اين برادري در يک محيط کوچک مثل ايران، با يک جمعيت کم در مقابل جمعيتها چه اعجازي کرد. اين اعجاز براي همين وحدت کلمه و اخوت بود؛ اين اخوت و برادري که در ايران پيدا شد و اين تحول عظيمي که پيدا شد و همه قشرها را با هم منسجم کرد، برادران اهل سنت را با اهل تشيع، تشيع را با اهل تسنن، دانشگاهي را با فيضيه‌اي و ترک و عرب و فارس، همه اينها در ايران هست، همه با هم. ملاحظه بفرماييد که همين وحدت در يک جمعيت محدود و در يک کشور محدود با ابرقدرتها چه کرده است. بيخود نيست که همه رسانه‌هاي گروهي تمام کشورها تقريباً، کشورهاي بزرگ مسلماً و بعضي کشورهاي ديگر، همّشان را صرف اين مي‌کنند که ايران را در نظر مسلمانها بد جلوه بدهند، جمهوري اسلامي را بد جلوه بدهند. سرتاسر دنيا را تبليغات بر ضد ايران فرا گرفته است. چه شده است که ايران اينقدر مورد تهاجم تبليغي واقع شده است و تهاجم‌هاي ديگر؟ اين نيست الّا اينکه در ايران اين معني اخوت تا اندازه بسيار زيادي تحقق پيدا کرده است و آنها ديدند که با اين وحدتي که در ايران پيدا شده است، اين انسجامي که در ايران پيدا شده است و پرتوش دارد در ساير بلاد مسلمين هم مي‌رود، اين يک خطر بزرگي است که تمام منافع ابرقدرتها را منهدم مي‌کند و از بين مي‌برد. اگر اين خوف را نداشتند که ايران سرايت مي‌کند اين اخوّتش به ساير کشورها، کشورها علي حده، بودند و ايران علي حده، بود و برادري بين ايران و ديگران تحقق پيدا نمي‌کرد شايد اين قدر حمله نمي‌کردند به ما. اين حمله همه جانبه تبليغاتي و غيرتبليغاتي براي اين است که اين انسجام کوچک را ديده‌اند که دست آنها را از اينجا کوتاه کرده است. اگر اين انسجام پيدا بشود و ان‌شاء‌الله، پيدا مي‌شود، اگر اين انسجام پيدا بشود دست ابرقدرتها از همه ذخاير مسلمين کوتاه مي‌شود و بلکه دست ابرقدرتها از تمام مستضعفين جهان کوتاه مي‌شود. اين وحدت کلمه‌اي که در ايران پيدا شده است و الآن از ساير بلاد هم به ما دارند متصل مي‌شوند و ديگران هم دارند اخوت پيدا مي‌کنند با ايرانيها، من اميدوارم که دولتها هم توجه کنند، بيدار بشوند، تحليل کنند مسائل را، ببينند که آيا مسلمانها همه در کنار هم، هر کدام در کشور خودشان مستقل لکن به ما... اينکه همه مسلمان هستند، در آرمانهاي اسلامي با هم باشند، اين خوب است يا هر کشوري با کشور ديگر مخالف؟ آنچه مي‌تواند مشکلات همه کشورها را و مسلمين را از بين ببرد، آيا اخوّت بين مسلمين است که خداي تبارک و تعالي به او سفارش فرموده است يا تفرقه بين مسلمين است؟ دولتها اگر با هم متحد و برادر باشند بهتر مي‌توانند آن چپاولگرها را از صحنه خارج کنند يا حالا که با هم مختلف هستند و دامن به اختلاف مي‌زنند؟
تابع قرآن کريم و اسلام عزيز بودن
ما، ملت ايران، دولت ايران، همه ايرانيها دستشان را پيش همه مسلمين دراز مي‌کنند و از آنها مي‌خواهند که به اين ملت بپيوندند و برادري را مستحکم کنند و همه مسلمين با هم پيوند اخوت داشته باشند. و ما دستمان را پيش همه دولتهاي کشورهاي اسلامي دراز مي‌کنيم و از آنها مي‌خواهيم که به ما بپيوندند و همه ما با هم برادر باشيم و همانطور که اسلام فرموده است ما همه دوست، برادر، با هم باشيم تا اينکه مشکلاتمان را حل کنيم. گمان نکنند اينها که ضررشان در اين وحدت ايران است. ايران يک کشور مسلم است و صلاح حال همه مسلمين را مي‌خواهد. ايران با همه مسلمين خودش را برادر مي‌داند و ما از همه مسلمين، دولتها، ملتها، همه مي‌خواهيم که با ما متحد بشوند در اين مقصدي که ما داريم و آن مقصد اسلام است. ما هيچ مقصدي نداريم، نه حکومت مي‌خواهيم به آن معنا که آن قدرتهاي بزرگ مي‌خواهند و نه قدرت مي‌خواهيم به آن معنا و نه سلطه جويي مي‌خواهيم و ما همه مي‌خواهيم تابع قرآن کريم و اسلام عزيز باشيم و قرآن کريم و اسلام عزيز همه چيز ما را اداره مي‌کند. عبرت بگيرند از اين وحدت کلمه ايران و اين اتحادي که در ايران پيدا شده است بين همه طوايف که آن همه مشکلات را که از همه عالم رو به ما آورده است حل کردند و حل مي‌کنند. ببينند که يک وحدت در يک جمعيت کم و در يک محيط کوچک چطور دنيا را متوجه به خودش کرده است و چطور قدرتهاي بزرگ را از خودش ترسانده است. اگر اين قدرت سي و چند ميليوني ضميمه بشود به قدرتهاي ساير کشورهاي اسلام که يک ميليارد - تقريباً - جمعيت هستند، اين سيل بزرگ يک ميليارد جمعيتي را اگر منسجم بشوند، کي مي‌تواند درهم بشکند؟
اعلام اخوت با مسلمين جهان
ما به حسب حکم خداي تبارک و تعالي اخوت خودمان را با همه مسلمين جهان، با دولتهاي کشورهاي اسلامي، با ملتهاي مسلم در هر مذهبي هستند، در هر کشوري هستند، ما برادري خودمان را با آنها اعلام مي‌کنيم و ما اعلام مي‌کنيم که نظر تجاوز به هيچ يک از کشورهاي اسلامي و غيراسلامي نداريم. ما مي‌خواهيم که همه کشورهاي اسلامي در محيط خودشان که هستند با هم برادر باشند، همانطور که دولت ايران و ملت ايران يک هستند، برخلاف رژيم سابق که دولت ايران بر ضد ملت و ملت بر ضد دولت بود، و لهذا، به مجرد اينکه ملت يک انسجامي پيدا کرد نتوانستند، قدرتهاي بزرگ هم نتوانستند آنکه نوکر بي‌قيد و شرطشان بود نگه دارند. اين انسجامي که در اينجاست ما مي‌خواهيم که در همه کشورها باشد. همه مسلمين يد واحده باشند بر مَن سِواهم(2). هرکس در محيط خودش با هر حکومتي که هست و با هر مذهبي که هست در محيط خودش باشد و مستقل باشد، لکن اينکه مسلمان است با مسلمين ديگر اخوت داشته باشند، دوستي داشته باشند، پيوند داشته باشند، ارتشهاي همه کشورهاي اسلامي پشتيبان هم باشند. اگر اين افتراق بين مسلمين نبود ممکن بود که اسرائيل با يک جمعيت کمي اينطور جسور بشود و همه حيثيت مسلمين را زير پاي خودش بگذارد؟ اگر اختلاف بين کشورهاي اسلامي، دولتهاي اسلامي نبود، آمريکا مي‌توانست حکومت کند بر همه کشورها، منافع همه کشورها را غارت کند؟ ما عازم هستيم که کشور خودمان را حفظ کنيم و مستقل، آزاد زندگي کنيم و در کنار هم همه مسلمانهاي کشور، بلکه همه ساکنين کشور، مذاهب رسمي، همه با هم باشيم و کشور خودمان را حفظ کنيم و هيچ قدرتي نمي‌تواند اگر اين انسجام در همين محيط کوچک و با همين جمعيت کم اين انسجام باشد، هيچ کشوري نمي‌تواند آسيب برساند به ما.
... اين اعجازي که در ايران پيدا شده است و اين تحول عظيمي که در ايران پيدا شده است که همه برادرها در کنار هم مي‌نشينند و همه با هم متحد هستند و بحمدالله هم ارتش و قواي مسلحه ايران قوي و قدرتمند است و هم ملت ايران صبور و قوي و قدرتمند. اينها نيست الّا اينکه به يک آيه از آيات قرآن عمل کردند؛ انَّمَا الْمؤمنونَ اخْوَه. اين آيه را همه ملاحظه کنيد. همه اعتصام به «حبل الله» بکنيد. همه برادر باشيد تا در بهشت هم - اخوان بر آن سرُوري که هستيد در مقابل هم - برادر باشيد. اگر اينجا برادري نباشد در آنجا هم بهشتي معلوم نيست باشد براي شما. من از خداي تبارک و تعالي مسئلت مي‌کنم که همه مسلمين جهان را به وظايف اسلامي خودشان آشنا کند. همه حکومتهاي اسلامي را با ملتهاي خودشان دوست کند. تمام ملتهاي اسلام و دولتهاي اسلام را با هم برادر کند. و همه دانشگاهيها را با روحانيون در تمام بلاد اسلام با هم برادر کند. (صحيفه امام خميني، جلد 15، صفحات 469 تا 476)
ــــــــــــــــ
1- سوره حجرات، آيه 10: «جز اين نيست که همه مؤمنين با هم برادرند.»
2- بيگانگان.
*ایران به خاطر اینکه درصدد ایجاد وحدت است مورد تهاجم تبلیغی قرار گرفته است
*با تبليغات وسيع بين برادرهاي اهل سنت و برادرهاي اهل تشيع کوشش کردند که تفرقه ايجاد کنند. با همه وسايل کوشش کردند و اين دو جناح بزرگ را از هم جدا کردند
*تمام اين مسائل تفرقه‌افکن از اين قدرتهاي بزرگ و شيطانهاي بزرگ است که بين ملتها و بين افراد انسانها مي‌خواهند تفرقه بيندازند
*ما به حسب حکم خداي تبارک و تعالي، اخوت خودمان را با همه مسلمين جهان، با دولتهاي کشورهاي اسلامي، با ملتهاي مسلم در هر مذهبي که هستند اعلام مي‌کنيم
