انتقادهاي گسترده در مصر به امضاي قرارداد گازي با اسرائيلموج بزرگي از خشم در ميان افکارعمومي و احزاب سياسي و مخالف در مصر به دليل امضاي قرارداد گازي با رژيم صهيونيستي به ارزش 35 ميليارد دلار به راه افتاده و برخي اين قرارداد را يک سيلي توصيف کرده و سرمايهگذاران و صنعتگران مصري عميقا ابراز نگراني کردند که مسأله امنيت انرژي به برگ برندهاي براي اسرائيل تبديل شده و بتواند طي 15 سال آتي هر زمان که خواست از آن بهرهبرداري امنيتي و سياسي کند.به گزارش ايسنا، حزب اتحاد مردمي سوسياليست به عنوان يکي از برجستهترين احزاب مخالف که اين توافق را رد کرد، در بيانيهاي رسمي آن را «شوک بزرگي» براي مردم مصر توصيف و اعلام کرد که امضاي چنين قراردادي در بحبوحه حملات به غزه به منزله حمايت مستقيمي از محاصره و گرسنگي دادن به فلسطينيها است.اين حزب در بيانيه خود تأکيد کرد که استفاده از گاز اسرائيل به عنوان يک تاکتيک فشار سياسي عليه مصر، مستلزم لغو فوري توافق و قطع روابط اقتصادي با اسرائيل است.همچنين حزب جريان اميد اين توافق را معاملهاي شرمآور توصيف کرد که بودجه ماشين جنگي صهيونيستي را تامين ميکند.اين حزب در ادامه نيز هشدار داد که اشغال غزه تهديدي وجودي براي امنيت ملي مصر است.جنبش سوسياليستهاي انقلابي مصر نيز در بيانيهاي مخالفت خود را با واردات گاز از اراضي اشغالي اعلام و تأکيد کرد که اين اقدام روند عاديسازي اقتصادي با عاملان کشتارها در نوار غزه را تقويت کرده و اين اقدام به منزله امنيت ملي واقعي براي مصر نيست.اين جنبش تأکيد کرد گازي که مصر وارد ميکند، در واقع از ملت فلسطين به سرقت رفته و اين توافق با فشارهاي آمريکا براي از بين بردن انزواي بينالمللي اسرائيل و حرکت در مسير اجراي مرحله دوم توافق آتشبس شامل خلع سلاح مقاومت و قيموميت آمريکا بر غزه به امضا رسيد.جنبش سوسياليستهاي انقلابي مصر در ادامه نيز تأکيد کرد که اين توافق براي حمايت از شرکتهاي بزرگ آمريکايي که در ميدانهاي گازي درياي مديترانه فعاليت دارند و نيز تقويت جايگاه اسرائيل به عنوان يک قدرت منطقهاي در حوزه انرژي، اهميت دارد و جاي تعجب نيست که اين توافق ننگين پس از آن امضا شد که بزرگترين کشور عربي از نظر تعداد جمعيت به يک شرکت خصوصي تبديل شد که به نفع نخبگان سرمايهداري اداره ميشود که تودههاي مردمي را با فقر و بيماري سرکوب کرده و آزاديهاي آنها را سلب ميکنند.مخالفتهاي مردمي با اين قرارداددر سطح مردمي نيز اقدامات و انتقادهاي گستردهاي در مخالفت کامل با هر گونه عاديسازي اقتصادي با رژيم صهيونيستي در سايه جنگ عليه غزه آغاز شدند که همزمان با موج گستردهتري از اعتراضات و همبستگي با مسأله فلسطين به ويژه در مناطق هممرز با غزه از جمله ابتکارعملهايي همانند « Global March to Gaza» براي ابراز همبستگي مردمي گسترده بود که در ادامه مسئولان مصري مانع آن شدند و اين نشاندهنده فشارهاي مردمي در مخالفت با هر شکلي از تعامل عادي با اين رژيم با وجود تداوم کشتارها و محاصره است.مسئولان مصري در مقابل اين مخالفتها، تلاش کردند بخشهاي تجاري و سياسي قرارداد را از يکديگر جدا کنند، در اين راستا «ضياء رشوان» رئيس اداره کل اطلاعات مصرادعا کرد که اين توافق در چارچوب قراردادهاي صرفا تجاري قرار ميگيرد که براساس ملاحظات اقتصادي و مالي صرف منعقد شده و هيچگونه ابعاد يا توافقهاي سياسي از هيچ نوعي را شامل نميشود! آنها همچنين مدعي شدند موضع مصر درباره مسأله فلسطين ثابت بوده و تغيير نکرده و نخواهد کرد.به گفته کارشناسان، امضاي اين قرارداد با اين حجم و در اين مقطع زماني را نميتوان يک حرکت اقتصادي صرف در نظر گرفت، شرق مديترانه هيچگاه تنها يک عرصه تامين انرژي نبوده بلکه ميدان درگيريهاي سياسي و امنيتي تمام عياري بوده که از منابع طبيعي آن به همان اندازهاي که يک کالا محسوب ميشوند، به عنوان ابزارهاي نفوذ استفاده ميشود، از اين منظر، قرارداد ياد شده پيش از هرگونه ملاحظه ديگري، ارزش سياسي پيدا ميکند به ويژه که در اوج جنگ اعلام شد و رژيم صهيونيستي از آن به عنوان يک «دستاورد راهبردي» ياد کرد که توان تلآويو در لغو انزواي جهاني و افزايش منافع منطقهاي خود را با وجود هزينههاي انساني و سياسي جنگ نشان ميدهد.در همين رابطه «ايمن زين الدين» سفير سابق مصر در اسپانيا گفت: خطر اين توافق نه فقط در محتواي آن بلکه در زمانبندي و پيامدهاي سياسي آن نيز نهفته است، از نظر کيفي، اين توافق ميتواند از نظر تجاري براي مصر مفيد باشد، اما از نظر سياسي و استراتژيک مشکلات عميقي را ايجاد ميکند، توافقهاي بلندمدت در بخشهاي حاکميتي همانند انرژي محدود به حوزه اقتصاد باقي نمانده بلکه به ستونهاي کليدي در ساختار روابط ميان کشورها تبديل ميشوند، بر اين اساس ورود به توافقي با اين وسعت با اسرائيل، از نظر تئوري، مستلزم حداقل سطح هماهنگي سياسي و يا دستکم نبود تضاد شديد در ديدگاهها است که با توجه به رفتار فعلي اسرائيل در غزه و کرانه باختري، اين گزينه مطرح نيست.زين الدين در ادامه گفت: اقدامات فعلي اسرائيل مستلزم موضعگيري جديتري ازسوي مصر است که با گسترش يک توافق گازي بلند مدت همخواني ندارد، چنين توافقهايي براي کشورهايي که روابط عادي با هم دارند و يا صادقانه به دنبال بهبود رواطب خود هستند، مناسب است نه براي طرفهايي که يکي از آنها سياستهاي توسعه نظامي و مجازات جمعي عليه يک ملت تحت اشغال را اعمال ميکند، چنين ارتباطي اسرائيل را در موقعيت چانهزني استراتژيکي قرار داده و در مرکز تصميمگيري مصر در زمانهاي تنش، به آن يک برگ برنده بالقوه ميبخشد حال يا با تهديد به توقف پشتيبانيهاي انرژي و چه با سوءاستفاده سياسي از وابستگي متقابل.دستاوردهاي رژيم صهيونيستيبراساس تحليلهاي ناظران و کارشناسان رسانههاي مختلف، اين قرارداد در سطح سياسي يک دستاورد مضاعف را براي آن محقق کرد، به اين شکل که در داخل کابينه بنيامين نتانياهو آن را به عنوان مدرکي از موفقيت خود در حفظ روابط قدرتمند منطقهاي با وجود جنگ و انتقادهاي بينالمللي ارائه کرد، در خارج نيز از اين توافق جهت متقاعد کردن شرکاي غربي در اين مورد استفاده ميشود که اسرائيل هنوز يک بازيگر ضروري در معادله انرژي و امنيت منطقهاي است، در مقابل مصر يک فشار سياسي غير مستقيم را متحمل شده که آن کاهش توان آن در سخنرانيها و مانورهاي ديپلماتيک به ويژه در مواجهه با افکار عمومي کشورهاي عربي است که به هرگونه توسعه همکاريها با اسرائيل در سايه استمرار جنگ، با ترديد مينگرد.در همين چارچوب «الي کوهن» وزير انرژي رژيم صهيونيستي در گفتوگويي مطبوعاتي اظهار کرد: اين قرارداد ضامن منافع امنيتي و اقتصادي ما بوده و اگر خبرهاي هفته گذشته درباره خروج نيروهاي مصري از شبهجزيره سيناء را خوانده باشيد، فکر ميکنم اين اقدام بياساس نبوده است.
