موسسه فرهنگی و مطبوعاتی روزنامه جمهوری اسلامی

شماره 13261
جزاير سه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گانه و رفتار دوگانه در احضار سفراي بيگانه!

غلامرضا بنی اسدی

احترام "امام‌زاده" را اگر متولي نگه ندارد، از ديگران چه انتظار؟ اگر جناب متولي، بي‌احترامي ضعيف را به جارو پاسخ دهد و در برابر بي‌حرمتي قوي، يک بار چشمش را ببندد و ديگر بار رويش را برگرداند، چيزي به نام اعتبار باقي نمي‌ماند. فکر مي‌کنم اين خبر، حکايتي از اين دست دارد که "سفير قبرس به خاطر حمايت وزير خارجه اين کشور از ادعاي موهوم امارات نسبت به مالکيت جزاير سه‌گانه ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک، به وزارت خارجه کشورمان احضار شد اما سفير چين که وزير خارجه کشورش مرتکب همين تخلف شده است احضار نشد! لابد آقاي وزير خارجه کشورمان معتقد است احترام بزرگ‌ترها را بايد نگهداشت!" تازه اين بار اول چشم بادامي‌ها نيست که پيشتر هم همين خبط و خطا را مرتکب شدند. سخنگوي وزارت خارجه البته به محکوميت اين اقدام پرداخته است اما احضار سفير است که معناي خاص خود را دارد. چيني‌ها که در ادبيات مردم ايران کالاهايي شکستني هستند انگار تعهدات سياسي شان هم از همين جنس است. پس طبيعي است که رفتارشان هم از جنس همان کالاهايي باشد که معمولا ناکارآمد و خراب است مگر آنکه خلافش با امتحان چند باره ثابت شود. روس‌ها هم همين خط چين را بازخواني مي‌کنند و چون پايشان به امارات مي‌رسد، زبان شان جور ديگري مي‌چرخد، جوري که طرف مدعا خوشش بيايد. باز هم معلوم نيست که سفير شان به وزارت خارجه احضار شود. ساده انگاري در برابر حمايت بلوک شرق از ادعاي امارات، کار را پيچيده‌تر مي‌کند. کوتاه آمدن ما هم نه تنها آنان را در معذوريت اخلاقي قرار نمي‌دهد که زبانشان را به تکرار توهمات تواناتر هم مي‌کند.ما از غربي‌ها توقعي نداريم چون ديري است که سنگ‌هامان را واکنده‌ايم اما از شرقي‌ها بي‌توقعي مان مي‌شود چون همان سنگ‌ها را در ديوار دوستي با چين و روسيه به کار گرفته ايم. مثلا شراکت مان با آن‌ها را "استراتژيک" مي‌پنداريم و مي‌خوانيم لذا همراهي‌شان در خيالپردازي کشور کوچک ساحل خليج فارس را نا صواب مي‌دانيم. قطعا متوليان امر هم بايد نسبت به اين رفتارشان رفتاري متقابل نشان دهند. کم بگذاريم، زياد روي بار ما خواهند گذاشت. نتيجه سياستي که تکيه بر سايه بدهد هم بهتر از اين نخواهد بود. بايد به موازنه در معادلات و معاهدات توجه داشته باشيم. براساس منافع ملي عمل کنيم که دائمي‌ترين زمينه است. اين دوستي‌ها و دشمني و شراکت هاست که دائمي نيست. اين غير دائم را بايد در راستاي آن واقعيت هميشگي تعريف کنيم. همان‌طور که سفير قبرس احضار شد بايد سفير چين و روسيه هم فراخوانده شوند و به تندترين کلمات ناخورسندي ما را بشنوند و بدانند کشور 7 هزار ساله ايران، در گذر اين هزاره‌ها از اين پستي و بلندي‌ها زياد ديده است. همه را هم پشت سر گذاشته است. باز هم به سوي فردا خواهيم رفت و پرچم ايران تنها بيرقي خواهد بود که در تنب بزرگ و کوچک و بوموسي در اهتزاز خواهد ماند. حالا شرقي‌ها و غربي‌ها هرچه مي‌خواهند بگويند.