فارنپاليسي: آيا اروپا بالاخره متوجه تنهايي خود شده است؟" ناتالي توچي" کارشناس امور روابط بينالملل اين پرسش را طرح کرده که آيا اروپا بالاخره متوجه تنهايي خود شده است؟ اين تحليلگر سياسي در پاسخ به اين پرسش؛ استراتژي جديد امنيت ملي واشنگتن را مثال زده که به باور نويسنده ميتواند به معناي تصويب رابطهاي خصمانه بين اروپا و آمريکا باشد.به گزارش نشريه فارنپاليسي،اروپاييها خود را با اين باور که دونالد ترامپ رئيسجمهور امريکا غيرقابل پيشبيني و متناقض اما در نهايت قابل مديريت است، تسکين داده و آرام کردهاند. اين باور اگر چه به طرز عجيبي اطمينانبخش به نظر ميرسد، اما اشتباه است. از سخنراني جي.دي. ونس معاون رئيسجمهور امريکا در ماه فوريه در کنفرانس امنيتي مونيخ تا استراتژي جديد امنيت ملي ايالات متحده که همين چند روز پيش در روز چهارم دسامبر منتشر شد، دولت ترامپ همواره ديدگاهي روشن و منسجم را در مورد اروپا دنبال کرده است؛ ديدگاهي که روابط امريکا و روسيه را در اولويت قرار ميدهد و با استفاده از کارهاي کثيفي که توسط نيروهاي مليگرا و راست افراطي اروپايي انجام ميشود که درحال حاضر از حمايت مسکو و واشنگتن نيز برخوردارند، به دنبال ايجاد تفرقه بين قدرتهاي اروپا و فتح اين قاره است. در حقيقت مدتهاست که اروپا متوجه شده است که در عرصه جنگ روسيه و اوکراين و امنيت قاره اروپا در بهترين حالت ممکن تنهاست و البته در بدترين حالت نيز با دو رقيب روبرو است: روسيه در شرق و ايالات متحده ترامپ در غرب.هر بار که ترامپ يا اعضاي دولتش، اروپا- از جمله اوکراين- را زير شلاق انتقاد و حملات کلامي گرفتهاند، اروپاييها با لبخندي اجباري و به اصطلاح زورکي اين ضربه را پذيرفته و حتي براي چاپلوسي کاخ سفيد کمر خم کردهاند. آنها معتقدند که اين يک ترفند هوشمندانه است و در واقع با اين روش با سوءاستفاده از ناهماهنگي و غرور ترامپ، به دنبال بازگرداندن او به آغوش فراآتلانتيک هستند. با اين حال، هر بار که ترامپ توجه محدود خود را به جنگ اوکراين معطوف کرده، در نهايت از روسيه جانبداري کرده است که اين را بارها و بارها، چه در آن تلهاي که در ماه فوريه در کاخ سفيد براي ولاديمير زلنسکي رئيسجمهور اوکراين پهن شد، چه در فرش قرمزي که در ماه اوت در آلاسکا زير پاي ولاديمير پوتين رئيسجمهور روسيه گسترده شد و چه حتي در «طرح صلح» 28 مادهاي که احتمالاً در مسکو نوشته شده بود، به خوبي مشاهده کردهايم.در تکتک اين موارد، اروپاييها ضربه را خوردهاند و البته در پاسخ، خود را مشغول متعهد نگهداشتن واشنگتن و نجات آن چيزي کردهاند که از پيوند فراآتلانتيکي باقي مانده است.
