مولا علی(ع) کجای زندگی ماست؟ همین ماهایی که با هزار ادعا، قرآن به سر می‌گذاریم و دست به دعا برمی‌داریم، کجای کار ما به امام شبیه است؟ خدا درجات امام موسی صدر را متعالی فرماید که در این زمینه ما را به هشدار می‌خواست بیدار کند که "ای کسی که برای علی علیه‌السلام، اشک می‌ریزی و‌ای کسی که به خاطر علی، بر سر می‌زنی و به سوگ می‌نشینی! بشنو و بترس و بلرز از این حرف. علی(ع) را اگر امروز، دنیا بخواهد بشناسد، چطور می‌شناسد؟ دو راه وجود دارد؛ یک راه از تاریخ می‌رود و کتاب‌‌ها را می‌بیند؛ علی علیه‌السلام را از راه تاریخ می‌شناسد. یک راه دیگر هم امروز هست و اگر گفتند علی(ع) را چگونه می‌شود شناخت، می‌گوید: خوب، می‌رویم از پیروانش او را می‌شناسیم. فرض کنیم یک نفر می‌خواهد علی(ع) را بشناسد؛ می‌خواهد پیروان علی را بشناسد تا علی علیه‌السلام را بشناسد؛ چه می‌بیند؟ آیا علم می‌بیند؟ آیا تقوا می‌بیند؟ آیا علاقه به یتیم می‌بیند که در علی(ع) می‌دید؟ آیا خدمت به مردم می‌بیند که در علی(ع) می‌دید؟ آیا شجاعت و صراحتی را می‌بیند که در علی می‌دید؟" راستی چه چیز ما به حضرت می‌ماند که بخواهیم او را به جهان بشناسانیم؟ آیا رفتار ما و کارنامه عملی ما به گونه‌ای هست که اگر کسی دید و خواند به مکتب علوی اقبال نشان دهد؟ من به سهم خود به عنوان یک شهروند عادی می‌ترسم از محاسبه‌ای چنین. حضرات را نمی‌دانم!
آنان که مدام برای مردم گرفتاری ایجاد می‌کنند. تولید کنندگان استرس انبوه و اضطراب آفرینان در زندگی مردم را نمی‌دانم چطور می‌خواهند مبلغ این مکتب باشند. گرانی‌‌ها سر به فلک کشیده، آنان که پیشتر زبانشان چند فرسنگ بود و ادعایشان آسمان را به زمین می‌آورد و مدعی ید بیضا و عصای موسی بودند امروز چه حرفی دارند برای مردم؟ سفره‌های مردم کوچک نمی‌شود دیگر بلکه سفره‌های کوچک را باد می‌برد و مدعیان دیروز و مسئولان امروز، نشانی تکراری و غلط می‌دهند. می‌گویند دولت قبل مقصر است. بی‌تقصیر هم نیست البته اما شما آمدید و راه را برایتان چند بانده کردند تا قصور‌‌ها را کوتاه کنید نه اراده‌‌ها را. گذشتگان را غرب زده و کارنابلد و گرفتار کدخدا می‌خواندید و وعده می‌دادید که با تکیه برخدا هم پوزه کدخدا را به خاک می‌مالید و هم ما را به کدخدایی جهان می‌رسانید. پس چه شد؟ شما هم که همان نسخه قبلی را می‌خوانید. خیلی ناموزون‌تر و اضطراب آفرین‌تر هم می‌خوانید. یک نمونه‌اش تولید انبوه اضطراب است که در جان کارگر و کارمند و معلم و بازنشسته می‌اندازید. کجای این رفتار با منهج حکومتی علوی شباهت دارد؟ با این شیوه حکمرانی می‌خواهید چشم جهان را خیره کنید؟ این گونه می‌خواهید به عالم و آدم بگوئید اگر کار با پیروان علی باشد، بهشت سهم زمین می‌شود؟ خود پیداست از خاکی که بر زانویتان نشسته است. جواب نمی‌دهد. چون خود را با علی(ع) تعریف کرده‌ایم اما متاسفانه رفتار‌مان چنین نبوده است. ارزشی که نیفزوده‌ایم بماند از ذخیره راهبردی مکتب برداشت هم داشته‌ایم. اگر سری به فضای مجازی بزنیم بر خود خواهیم لرزید که رفتار ما چه بر سر ایمان مردم می‌آورد. صیانت از ایمان مردم با رفتار درست است. با حکمرانی به شیوه علوی نه با "طرح صیانت" و محدود‌سازی این فضا. منافق هم نیستند مردم که از نفاق بیزارند و در فضای مجازی حق را، شفافیت را، صداقت را طلب می‌کنند. بماند حرف‌‌ها برای فردایی دیگر، یا علی!