۳۰
شهریور
۱۴۰۰
صفحه خبر: بسم‌الله الرحمن الرحیم
در پایان سرمقاله «گلوگاههای تعارض منافع» (شنبه 27/6/1400) وعده داده بودیم درباره تعارض منافع، بیشتر بنویسیم. مبحث تعارض منافع، یکی از اصول 12گانه اعلام شده توسط رئیس‌جمهور رئیسی برای مبارزه با فساد است. اصولی از قبیل شفافیت، نظارت، دولت الکترونیک و... نیز تعدادی از این اصول هستند.
در سرمقاله «گلوگاههای تعارض منافع» بر این نکته تاکید کردیم که قانون‌گریزی، ترجیح فامیل‌سالاری و دوست‌سالاری بر شایسته‌سالاری و عدم استقلال دستگاه‌های کارگزاری در کشور ما گلوگاه‌هائی هستند که مانع مبارزه با فساد می‌شوند. در عنوانی که رئیس‌جمهور رئیسی برای اصول 12گانه اعلامی در نظر گرفته، کلمه «پیشگیری» هم دیده می‌شود. لابد منظور اینست که در درجه اول با اِعمال این اصول 12گانه از بروز فساد جلوگیری می‌کنیم. کلمه «مبارزه» هم که بعد از «پیشگیری» آمده، به این معناست که با فسادهای موجود و فسادهائی که امکان پیشگیری از وقوع آنها وجود نداشته باشد و احتمالاً به وجود بیایند، مبارزه خواهد شد.
همانطور که قبلاً تاکید کردیم، اصل این اقدام قطعاً شایسته تقدیر است و همه باید به دولت سیزدهم کمک کنیم تا بتواند این آرمان مقدس را به مرحله عمل برساند. در کنار این واقعیت، لازم است به موانع راه نیز توجه شود. علاوه بر موانع سه‌گانه قانون‌گریزی، بی‌اعتنائی به شایسته‌سالاری و عدم استقلال در تصمیم‌گیری و عمل، مانع دیگری هم وجود دارد که غفلت از آن، هیچ مجالی برای موفقیت در پیشگیری و مبارزه با فساد باقی نمی‌گذارد. این مانع، کنسرسیوم مافیاهاست. مافیای واردات، مافیای خام‌فروشی، مافیای رانت، مافیای ثروت، مافیای توصیه متکی به قدرت، مافیای حاشیه امن و مافیای بالانشینی و...
اینها واقعیت‌های تلخی هستند که هرچند ممکن است دولتمردان تصور کنند می‌توانند با آنها برخورد و بر آنها غلبه کنند، ولی این یک سراب است و تجربه دولت‌های گذشته نشان داده تحقق‌یافتنی نیست. گمان نشود درصدد القاء ناامیدی هستیم و یا تمایلی به موفقیت دولت سیزدهم در زمینه مبارزه با فساد نداریم. توفیق این دولت و هر دولت دیگری در مبارزه با فساد، آرزوی قلبی ما و آحاد مردم این کشور است ولی هرگز نمی‌توان آرزو را جای واقعیت‌های تلخ نشاند.
واقعیت تلخ موجود در کشور ما متاسفانه اینست که مافیاهای تعارض منافع بقدری قدرتمند هستند که اجازه نمی‌دهند هیچ دولتی با آنها که خود منبع و منشا فساد هستند مبارزه کنند. این تصور غلط را کنار بگذارید که فساد را باید در بدنه وزارتخانه‌ها، دستگاه‌های دولتی و شرکت‌ها پیدا کرد. اینها مجاری فساد هستند و ریشه فساد را باید در مافیاهائی که نام بردیم پیدا کنید. شاید عبارت «پیدا کنید» اشتباه باشد، زیرا چیز پنهانی وجود ندارد. مافیاها بقدری قدرتمند هستند که آشکارا و بدون واهمه عمل می‌کنند. برای نمونه وقتی رئیس بنیاد مستضعفان سال گذشته از رانت‌خواری بعضی دانه‌درشت‌ها پرده برداشت، چنان با او برخورد شد که چاره‌ای غیر از توبه‌نامه خواندن در تلویزیون ندید و این کار را کرد تا در امان بماند. نمونه دیگر، مافیای واردات است که در همین دولت سیزدهم بازار پررونق‌تری پیدا کرده است. مافیای توصیه‌های متکی به قدرت هم این روزها بی‌اعتنا به شعارهای انقلابی‌گری و عملکرد جهادی و مردمی، در حال چینش نورچشمی‌ها و دوستان و بستگان بدون رعایت ضوابط در مسئولیت‌ها و مناصب کلیدی است. با این چینش‌ها چطور می‌توانید انتظار داشته باشید بدنه دستگاه‌های دولتی مستقل عمل کند و افراد چینش شده غلامان حلقه بگوش مافیاها نباشند؟ از چنین بدنه‌ای چگونه می‌توانید انتظار شفافیت داشته باشید؟ مگر دلایل همین انتصابات را شفاف‌سازی کرده‌اید که می‌خواهید انتظار عملکرد شفاف از آنها داشته باشید؟!
دلسوزی برای این دولت این نیست که موانع راه و اشتباهات و انحرافات نادیده گرفته شوند. دلسوزان کسانی هستند که هشدار می‌دهند و با صداقت درباره خطر مافیاهای تعارض منافع می‌گویند و می‌نویسند و با صراحت اعلام می‌کنند تا زمانی که مافیاها را ریشه‌کن نکنید بر غول فساد غلبه نخواهید کرد، فقط مواظب باشید غول فساد شما را به زمین نزند.
در پایان سرمقاله «گلوگاههای تعارض منافع» (شنبه 27/6/1400) وعده داده بودیم درباره تعارض منافع، بیشتر بنویسیم. مبحث تعارض منافع، یکی از اصول 12گانه اعلام شده توسط رئیس‌جمهور رئیسی برای مبارزه با فساد است. اصولی از قبیل شفافیت، نظارت، دولت الکترونیک و... نیز تعدادی از این اصول هستند.
در سرمقاله «گلوگاههای تعارض منافع» بر این نکته تاکید کردیم که قانون‌گریزی، ترجیح فامیل‌سالاری و دوست‌سالاری بر شایسته‌سالاری و عدم استقلال دستگاه‌های کارگزاری در کشور ما گلوگاه‌هائی هستند که مانع مبارزه با فساد می‌شوند. در عنوانی که رئیس‌جمهور رئیسی برای اصول 12گانه اعلامی در نظر گرفته، کلمه «پیشگیری» هم دیده می‌شود. لابد منظور اینست که در درجه اول با اِعمال این اصول 12گانه از بروز فساد جلوگیری می‌کنیم. کلمه «مبارزه» هم که بعد از «پیشگیری» آمده، به این معناست که با فسادهای موجود و فسادهائی که امکان پیشگیری از وقوع آنها وجود نداشته باشد و احتمالاً به وجود بیایند، مبارزه خواهد شد.
همانطور که قبلاً تاکید کردیم، اصل این اقدام قطعاً شایسته تقدیر است و همه باید به دولت سیزدهم کمک کنیم تا بتواند این آرمان مقدس را به مرحله عمل برساند. در کنار این واقعیت، لازم است به موانع راه نیز توجه شود. علاوه بر موانع سه‌گانه قانون‌گریزی، بی‌اعتنائی به شایسته‌سالاری و عدم استقلال در تصمیم‌گیری و عمل، مانع دیگری هم وجود دارد که غفلت از آن، هیچ مجالی برای موفقیت در پیشگیری و مبارزه با فساد باقی نمی‌گذارد. این مانع، کنسرسیوم مافیاهاست. مافیای واردات، مافیای خام‌فروشی، مافیای رانت، مافیای ثروت، مافیای توصیه متکی به قدرت، مافیای حاشیه امن و مافیای بالانشینی و...
اینها واقعیت‌های تلخی هستند که هرچند ممکن است دولتمردان تصور کنند می‌توانند با آنها برخورد و بر آنها غلبه کنند، ولی این یک سراب است و تجربه دولت‌های گذشته نشان داده تحقق‌یافتنی نیست. گمان نشود درصدد القاء ناامیدی هستیم و یا تمایلی به موفقیت دولت سیزدهم در زمینه مبارزه با فساد نداریم. توفیق این دولت و هر دولت دیگری در مبارزه با فساد، آرزوی قلبی ما و آحاد مردم این کشور است ولی هرگز نمی‌توان آرزو را جای واقعیت‌های تلخ نشاند.
واقعیت تلخ موجود در کشور ما متاسفانه اینست که مافیاهای تعارض منافع بقدری قدرتمند هستند که اجازه نمی‌دهند هیچ دولتی با آنها که خود منبع و منشا فساد هستند مبارزه کنند. این تصور غلط را کنار بگذارید که فساد را باید در بدنه وزارتخانه‌ها، دستگاه‌های دولتی و شرکت‌ها پیدا کرد. اینها مجاری فساد هستند و ریشه فساد را باید در مافیاهائی که نام بردیم پیدا کنید. شاید عبارت «پیدا کنید» اشتباه باشد، زیرا چیز پنهانی وجود ندارد. مافیاها بقدری قدرتمند هستند که آشکارا و بدون واهمه عمل می‌کنند. برای نمونه وقتی رئیس بنیاد مستضعفان سال گذشته از رانت‌خواری بعضی دانه‌درشت‌ها پرده برداشت، چنان با او برخورد شد که چاره‌ای غیر از توبه‌نامه خواندن در تلویزیون ندید و این کار را کرد تا در امان بماند. نمونه دیگر، مافیای واردات است که در همین دولت سیزدهم بازار پررونق‌تری پیدا کرده است. مافیای توصیه‌های متکی به قدرت هم این روزها بی‌اعتنا به شعارهای انقلابی‌گری و عملکرد جهادی و مردمی، در حال چینش نورچشمی‌ها و دوستان و بستگان بدون رعایت ضوابط در مسئولیت‌ها و مناصب کلیدی است. با این چینش‌ها چطور می‌توانید انتظار داشته باشید بدنه دستگاه‌های دولتی مستقل عمل کند و افراد چینش شده غلامان حلقه بگوش مافیاها نباشند؟ از چنین بدنه‌ای چگونه می‌توانید انتظار شفافیت داشته باشید؟ مگر دلایل همین انتصابات را شفاف‌سازی کرده‌اید که می‌خواهید انتظار عملکرد شفاف از آنها داشته باشید؟!
دلسوزی برای این دولت این نیست که موانع راه و اشتباهات و انحرافات نادیده گرفته شوند. دلسوزان کسانی هستند که هشدار می‌دهند و با صداقت درباره خطر مافیاهای تعارض منافع می‌گویند و می‌نویسند و با صراحت اعلام می‌کنند تا زمانی که مافیاها را ریشه‌کن نکنید بر غول فساد غلبه نخواهید کرد، فقط مواظب باشید غول فساد شما را به زمین نزند.
ارسال دیدگاه