صفحه خبر: بسمالله الرحمن الرحیم یا اَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُواالله وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُواالله اِنَّالله خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (سوره حشر آیه 18) ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید و هر کسی باید با تامل بنگرد که برای فردای خود چه چیزی پیش فرستاده است، تقوا پیشه کنید (و بدانید که) یقیناً خدا به آنچه انجام میدهید آگاه است. درگذشت تاسفبار جناب حجتالاسلام محمد رضا شهیدی از اساتید مبرز قرآنی کشورمان ضایعهای برای جامعه قرآنی محسوب میشود. مرحوم استاد شهیدی قریب پنجاه سال از عمر خود را در خدمت قرآن گذرانید، تسلط او بر علوم و فنون قرائت و تلاوت قرآن کریم و علم تجوید و وقف و ابتداء و همچنین آشنایی او با قرائات قراء سبعه و راویان آنها از محسّنات علمی او بود که شاید در سطح کشور کمتر از ده نفر این جامعیت علمی را در این مباحث داشتند. مطالعات گسترده استاد شهیدی در علوم و معارف قرآن به حدی بود که هر گاه هر موضوعی قرآنی مطرح میشد او متقنترین سخنان را برای گفتن داشت و در حقیقت او هر وقت در جایی حضور داشت بمنزله صدها جلد کتاب بود! اخلاق جذاب و شیرین سخنی او همه را جذب میکرد و هیچگاه در پاسخ به سوالات شاگردان و یا متسابقین بیحوصله نمیشد و با تانی سعی میکرد ضمن پاسخگویی مطالب جدیدی به آنها بیاموزد. تلاش چند ده ساله استاد شهیدی در ضبط و نگهداری تلاوتهای قاریان مصری که شامل بیش از 20 هزار نوار قرآنی میشد، نشانگر علاقه وافر و عاشقانه او به تلاوتهای فاخر قاریان مصری بود و البته صرفاً شنیداری نبود بلکه بر روی این تلاوتها تحلیل و نظر ارائه میکرد. مرحوم استاد شهیدی حافظ کل قرآن بود ولی کمتر از او در جایگاه استاد حفظ قرآن استفاده میشد به سبب آنکه تسلط ایشان بر علوم و فنون قرائت و تلاوت قرآن فوقالعاده بود و شاگردان ترجیح میدادند غالباً در این وادی از ایشان بهرهمند شوند. یکی از کسانی که مخصوصاً در بیست سال اخیر بیشتر با مرحوم استاد محمد رضا شهیدی مانوس بود استاد شهریار پرهیزگار است که امیدوارم همت کنند و خاطراتشان را از این استاد برجسته قرآنی بازگویی کنند. ما باید یاد و خاطره همه اساتید قرآنی و خادمان بزرگ قرآن کریم را همیشه زنده بداریم و قدردان تلاشها و زحمات آنان در پرورش استعدادهای نوجوانان و جوانان و طلاب و دانشجویان کشورمان باشیم. قطعاً حق استاد شهیدی عزیز که بارها دردار القرآن علامه طباطبایی (رض) در جلسات قاریان و حافظان قرآن میزبان او بودیم و سفرهای متعدد قرآنی با او داشتیم با این چند کلام ناقص ادا نمیشود. متاسفانه عارضهای که در این سالهای آخر برایشان وارد شده بود و غالباً درحال مداوا بودند، سرانجام سبب شد تا بطور کلی جامعه قرآنی از فیض وجودشان محروم گردد. آنچه باید همه ما پیوسته به آن متذکر باشیم این است که مسافرانی هستیم در این دنیا و مدت محدودی اقامت داریم و رهگذار سفر آخرت و جایگاه ابدی خواهیم شد و باید رعایت تقوی را همیشه داشته و در فکر توشهای برای فردای خود باشیم که قطعاً اعمال صالح بهترین زاد و توشه برای سفرآخرت است و امیدواریم روزی که ندای ارجعی فرا خوانده میشود آمادگی این سفر را داشته و یا حتی مشتاق آن بوده تا با اهلبیت(ع) و اولیای الهی دیدار و ملاقات داشته باشیم. مرحوم استاد شهیدی بسیار مهربان بود و امیدواریم پروردگار متعال هم با مهربانی و لطف بیکرانش او را مورد رحمت و لطف خود قرار داده و در جایگاه «فی مقعد صدق عند ملیکِ مقتدر» قرارش دهد و ما را هم بیامرزد. «فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیءٍ وَاِلَیهِ تُرْجَعُونَ» مرتضی نجفی قدسی