۰۵
آبان
۱۳۹۹
صفحه خبر: غلامرضا بنی‌اسدی
در زمین فریادرسی پیدا می‌شود یا باید دست به آسمان بلند کرد؟ این گزاره بیش از همیشه در ذهن بازنشستگان تامین اجتماعی، نقش می‌بندد که می‌خوانند و می‌شنوند که دولتیان و مجلسیان می‌خواهند طرح یارانه معیشتی را از جیب آنان عملیاتی کنند. خیلی هم راحت پز حاتم طائی شدن می‌دهند چون می‌دانند ریالی از سفره امروز و فردایشان برداشته نمی‌شود چون همه خرج قرار است از کیسه میهمان، که همان بازنشستگان تامین اجتماعی هستند پرداخت شود! یک بار صحبت از طرح حاج بابایی به میان می‌آید و دیگر بار حرف دولت. اما هرچه هست باید برایش در سرفصل‌های بودجه، تدبیر کنند نه از سفره کوچک شده بازنشستگان. به سازمان تامین اجتماعی طمع نکنند که علاوه بر ماموریت‌های موجود، با فرمان رهبر انقلاب باید دست خالی مانده هموطنان‌مان از شرایط کرونایی را هم بگیرد.
این قشر نجیب و مظلوم بازنشستگان، به کرامت، لقمه خود را با برادر و خواهر خود را تقسیم می‌کنند اما قطعا رضا نخواهند داد، دولتیان و مجلسیان قیچی در سفره هر روز کوچک‌شده‌شان نهند و بدهی انباشت شده 400 هزارمیلیارد تومانی خود را پس نداده، آنچه با هزار زحمت و البته منت دولتیان، برای متناسب‌سازی حقوق‌ها اختصاص یافته را برگردانند!. رضا نخواهند داد به این خاصه خرجی از دست‌های پینه بسته. این مصداق روشن حق‌الناس است. آن هم نجیب‌ترین، غریب‌ترین و مظلوم‌ترین بخش "ناس". اما اینان را به "رب‌الناس" ایمانی محکم است و غیرت او را بر حق خویش می‌دانند لذا با درک درست شرایط، پا به خیابان نمی‌گذارند برای اعتراض بلکه رسانه‌ها هستند که در راستای ماموریت دینی و اخلاقی و ملی و حرفه‌ای خود حرف آنان را بدون لکنت زبان بیان می‌کنند و مسئولان را هشدار می‌دهند که دست از این سفره کوتاه بردارند و برای طرح‌های معیشتی خویش به سراغ بودجه عمومی بروند که حق همگان است نه منابع تامین اجتماعی که ریال به ریالش به عرق جبینِ کارگران، متبرک شده است.
نه، تصمیم‌گیران محترم، تامین اجتماعی، حساب جاری شما نیست که به اعتبار آن برای طرح‌های خود چک بکشید. صاحب دارد این سازمان.صاحبانش هم بیمه‌پردازانی هستند که برای پرداخت هر ریالش، لقمه‌ای کوچک کرده‌اند و نیمه سیر از سر سفره برخاسته‌اند تا فردا دست‌شان پیش کسی حتی دولت دراز نباشد. حرمت بگذاریدشان و بی‌خبر و غفلت‌زده نپنداریدشان که همه چیز را می‌دانند و عیار خدمت همگان را بارها سنجیده‌اند.
امروز هم "هشدار نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس به تضییع حقوق مستمری بگیران و بازنشستگان" را شنیده‌اند و خوانده‌اند صحبت‌های ولی اسماعیلی را که؛ "می‌خواهند از حق و حقوق کارگران و مستمری‌بگیران، بودجه طرح معیشتی را تامین کنند؛ دولت به جای ضایع کردن حق مستمری‌بگیران، کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی برای تامین منابع، فکر دیگری کند!" همه چیز را می‌دانند و بسیاری از گفته‌ها و قول‌ها را آموخته‌اند اما هنوز امیدوارند وعده آقای نایب‌رئیس در شمار وعده‌های صادق باشد که گفت: "کمیسیون اجتماعی قطعا جلوی سوءاستفاده دولت در تامین طرح معیشت از منابع تامین اجتماعی را خواهد گرفت." امیدواریم در زمین مشکل رفع شود تا دست به آسمان نبرند که خدا بر حرمت دست‌های پینه‌بسته که مستظهر به بوسه پیامبر(ص) است به شدت غیور است و حقوق‌شان را پس می‌ستاند....
در زمین فریادرسی پیدا می‌شود یا باید دست به آسمان بلند کرد؟ این گزاره بیش از همیشه در ذهن بازنشستگان تامین اجتماعی، نقش می‌بندد که می‌خوانند و می‌شنوند که دولتیان و مجلسیان می‌خواهند طرح یارانه معیشتی را از جیب آنان عملیاتی کنند. خیلی هم راحت پز حاتم طائی شدن می‌دهند چون می‌دانند ریالی از سفره امروز و فردایشان برداشته نمی‌شود چون همه خرج قرار است از کیسه میهمان، که همان بازنشستگان تامین اجتماعی هستند پرداخت شود! یک بار صحبت از طرح حاج بابایی به میان می‌آید و دیگر بار حرف دولت. اما هرچه هست باید برایش در سرفصل‌های بودجه، تدبیر کنند نه از سفره کوچک شده بازنشستگان. به سازمان تامین اجتماعی طمع نکنند که علاوه بر ماموریت‌های موجود، با فرمان رهبر انقلاب باید دست خالی مانده هموطنان‌مان از شرایط کرونایی را هم بگیرد.
این قشر نجیب و مظلوم بازنشستگان، به کرامت، لقمه خود را با برادر و خواهر خود را تقسیم می‌کنند اما قطعا رضا نخواهند داد، دولتیان و مجلسیان قیچی در سفره هر روز کوچک‌شده‌شان نهند و بدهی انباشت شده 400 هزارمیلیارد تومانی خود را پس نداده، آنچه با هزار زحمت و البته منت دولتیان، برای متناسب‌سازی حقوق‌ها اختصاص یافته را برگردانند!. رضا نخواهند داد به این خاصه خرجی از دست‌های پینه بسته. این مصداق روشن حق‌الناس است. آن هم نجیب‌ترین، غریب‌ترین و مظلوم‌ترین بخش "ناس". اما اینان را به "رب‌الناس" ایمانی محکم است و غیرت او را بر حق خویش می‌دانند لذا با درک درست شرایط، پا به خیابان نمی‌گذارند برای اعتراض بلکه رسانه‌ها هستند که در راستای ماموریت دینی و اخلاقی و ملی و حرفه‌ای خود حرف آنان را بدون لکنت زبان بیان می‌کنند و مسئولان را هشدار می‌دهند که دست از این سفره کوتاه بردارند و برای طرح‌های معیشتی خویش به سراغ بودجه عمومی بروند که حق همگان است نه منابع تامین اجتماعی که ریال به ریالش به عرق جبینِ کارگران، متبرک شده است.
نه، تصمیم‌گیران محترم، تامین اجتماعی، حساب جاری شما نیست که به اعتبار آن برای طرح‌های خود چک بکشید. صاحب دارد این سازمان.صاحبانش هم بیمه‌پردازانی هستند که برای پرداخت هر ریالش، لقمه‌ای کوچک کرده‌اند و نیمه سیر از سر سفره برخاسته‌اند تا فردا دست‌شان پیش کسی حتی دولت دراز نباشد. حرمت بگذاریدشان و بی‌خبر و غفلت‌زده نپنداریدشان که همه چیز را می‌دانند و عیار خدمت همگان را بارها سنجیده‌اند.
امروز هم "هشدار نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس به تضییع حقوق مستمری بگیران و بازنشستگان" را شنیده‌اند و خوانده‌اند صحبت‌های ولی اسماعیلی را که؛ "می‌خواهند از حق و حقوق کارگران و مستمری‌بگیران، بودجه طرح معیشتی را تامین کنند؛ دولت به جای ضایع کردن حق مستمری‌بگیران، کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی برای تامین منابع، فکر دیگری کند!" همه چیز را می‌دانند و بسیاری از گفته‌ها و قول‌ها را آموخته‌اند اما هنوز امیدوارند وعده آقای نایب‌رئیس در شمار وعده‌های صادق باشد که گفت: "کمیسیون اجتماعی قطعا جلوی سوءاستفاده دولت در تامین طرح معیشت از منابع تامین اجتماعی را خواهد گرفت." امیدواریم در زمین مشکل رفع شود تا دست به آسمان نبرند که خدا بر حرمت دست‌های پینه‌بسته که مستظهر به بوسه پیامبر(ص) است به شدت غیور است و حقوق‌شان را پس می‌ستاند....
ارسال دیدگاه